Yosemite National Park

Op tijd opgestaan, daarna een ontbijtje halen bij Starbucks, dat bij ons in het hotel zat. Toen op weg naar Yosemite, maar eerst nog een tussenstop bij Walmart. Daar hoopte Michelle een oplader te vinden voor de foto camera. Helaas niet geslaagd. Wel een cap voor Titus en een zonnebril voor Michelle en nog het een en ander aan boodschappen. Al met al anderhalf uur verder voordat we weer op weg gingen.

Het landschap onderweg was heel afwisselend maar wel mooi. Af en toe door een dorpje met typisch Amerikaanse dingen, beetje een “wild western” sfeertje. Onderweg kwamen we veel typische Amerikaanse vrachtwagens tegen. Deze zijn mooi om te zien. Soms reden we door vlakke gebieden en dan weer door heuvelachtig landschap. Hoe meer we richting Yosemite reden, hoe meer bomen we tegen kwamen die of half verbrand waren of omver lagen. Onderweg kwamen we een vrouw tegen die zelf uit de buurt van SF kwam. Ze vertelde dat er een bosbrand was ergens richting het zuiden. Hierdoor was het erg mistig in Yosemite. Dat was erg zonde van het uitzicht! Toen we eenmaal bij de ingang van het National Park waren, vertelde de man die daar werkte dat de brand al drie dagen aan de gang was.

In het park zelf wisten we niet goed waar we precies heen moesten. We besloten (naar aanleiding van een krantje die we bij de entree kregen) dat we naar Yosemite Village gingen. Daar zouden we een open treintje kunnen nemen. Deze zou ook richting de watervallen gaan en we kregen gelijk uitleg over het gebied erbij. Helaas was het helemaal volgeboekt voor de rest van de dag toen we aankwamen. We hebben toen de shuttlebus gepakt en zijn uiteindelijk uitgestapt op een plek dat we een wandeltocht van ongeveer een uur naar een meer konden maken. De route was prachtig (al vonden Titus en Erik het tegenvallen) en onderweg zijn we nog hertjes/reetjes tegen gekomen. We hebben onderweg ook nog even avontuurlijk gedaan, door over boomstammen en rotsen te klimmen. Op de terugweg kwamen we nog meer hertjes/reetjes tegen en zelfs nog een eekhoorn.

Terug bij de auto zijn we snel weer verder gegaan. Het begon al laat te worden en we moesten nog 1,5 uur rijden voor we bij het hotel aan zouden komen. Daarna zouden we ook nog moeten eten. De weg had veel bochten, waardoor Michelle een beetje misselijk werd. Dit kwam waarschijnlijk ook door het tegelijk lezen van een boek. Niet zo slim… We zijn even langs de weg gestopt en na een paar diepe ademhalingen frisse lucht, konden we weer verder gaan.

Bij het hotel aangekomen, hebben we eerst ingecheckt en daarna zijn we gelijk een hapje gaan eten. Of liever gezegd een hele hap. Amerikaanse porties zijn super groot en het was ons iets te veel. Ook de bekers/glazen drinken die je krijgt, zijn twee keer zo groot als in Nederland. Na het eten zijn we eindelijk onze kamer wezen bekijken. Wauw! Zoveel beter dan het hotel in SF! Mooi, ruim en super netjes.